Kapitalist sistem devamlı bir kaos ve karşıtlıklar içerisinde hükmünü sürdürür. Çalışan ve kapitaliste ürün ve hizmet değerleri üreten işçi karnını doyuracak ücret alamazken kapitalist büyük servetler biriktirir. Kapitalizmin baş çelişkisi de budur.
Kapitalist sistem hem krizler sistemidir hem de kaotiktir. Ekonomisi planlı değildir. Örneğin bir tarafta narenciye üreticilerinin ürünleri dalda kalıp dökülürken, büyük kentlerde kilosu 40 liradan satılabilmektedir. Bir tarafta otomobiller fabrika stok sahalarını, otomobil galerilerini doldururken diğer taraftan fiyatlarının düşmediğini görürsünüz.
Acil durumdaki yoksul hastalar ilaç alamazken, diğer taraftan ilaç fiyatları düşürülmez ve depolarda bekleyen ilaçların süresi geçer. Yoksul halk temel gıda maddesi olan et ve süt alamazken onların seçti milletvekilleri TBMM bahçesinde herkesin göreceği yerde mangal partilerinde yüzlerce kilo et sergilenir. Bir tarafta iş bulamayanlar diğer tarafta beş on yerden maaş alanlar. Bir tarafta depremde evini kaybetmiş ev bulamayıp konteynerde kalanlar, diğer tarafta fahiş fiyatla kira alan ev sahipleri… Bunların yanına siz birçok çelişki daha ekleyebilirsiniz.
Bu çelişkileri sistem çözemez ve sık sık ekonomik krizlere girer. Krizlerin yükünü her zaman olduğu gibi emekçilerin sırtına yükler. Ama krizler gittikçe sıklaşır ve yükler ağırlaşır. Yürürlükteki sistemden çözüm beklemek boşunadır. Bunun çözümü işçi iradesindeki işçi sendikaları, emekçi sendikaları, meslek odaları ve üretici birliklerinden oluşan birleşmiş bir işçi emekçi gücündedir.
