HBB Ocak ayı toplantısı Belen´de yapıldı. Yazıyı yazarken HBB Meclis kararları henüz HBB´nin internet sayfasında yer almamıştı. SES Gazetesinin haberine göre ‘9 maddenin görüşülmesiyle başlayan oturumda 74 madde´ karara bağlandı.
Bu maddelerden gazetede yer alanlar şöyle; içme suyu-kanalizasyon ve atıksu arıtma tesisi inşaatı ile ilgili Belediye Başkanı Lütfü Savaş´a kredi kullanma yetkisinin verilmesi.
Bir diğer madde sözleşmeli personel ücretlerinin belirlenmesi ve tespiti.
15 İlçede açılacak taksi duraklarının işletilmesinin ulaşım komisyonuna havalesi, 94 adet dizel otobüs alınması ile ilgili 8 milyon Euro kredi alınması için Başkan Lütfü Savaş´a yetki verilmesinin Plan Bütçe ve Ulaşım komisyonuna havalesi ve deniz yoluyla yolcu yük ve araç taşımacılığının HATMES şirketine verilmesi yetkisi yer alıyor.
Karara bağlanan 74 maddenin diğerleri neler, bunlar henüz kamu oyuyla paylaşılmadığı için bilemiyoruz.
Karar alınan maddelere baktığımızda sözleşmeli personelin ücretlerinin belirlenmesinin dışında halkın yararına yani günlük yaşamını kolaylaştıracak bir karar yok.
Örneğin bütün Ankara, İstanbul, İzmir, Adana gibi büyükşehir belediyeleri, belediye otobüslerinden emeklileri yüzde elli indirimli ve 65 yaş üstü yaşlılara bedelsiz yararlandırılırken, Hatay´daki yaşlı ve emekliler bu yasal haktan yararlanamamaktadırlar. Kararlarda belirtilmemiş, ama umarız alınan 94 adet otobüs bu amaçla kullanılır.
İskenderun kent içi ulaşımını alt üst eden ve kentin havasını soluk alınmaz hale getiren yol ve kaldırım inşaatlarından ise kararlarda bahsedilmemiş.
Daha önceki yazılarımda defalarca değindiğim gibi burada da kent konseyi oluşumunun etkin kullanılmasının eksikliği ortaya çıkıyor.
Belediye Meclisi´nin oluşumu sadece meclise seçilen partilerin üyelerinden oluştuğu için bu üyeler kendi partilerinden ayrı görüş belirtmeleri, parti kararı dışında karar vermeleri pek mümkün olmuyor. Ayrıca bu üyelerin bir konuda uzmanlıkları yok. Zaten partiler meclis üyesi belirlerken uzmanlıklarına göre değil partiye ve lidere sadakatine göre belirliyor. Bu bakımdan bu meclis bileşiminden halktan yana objektif kararlar alması beklenemez.
Halbuki kent konseyine katılan odalar, sendikalar ve dernekler, örneğin mimarlar, mühendisler gibi her biri kendi alanlarında uzman kişilerden oluşuyor. Ayrıca konseyin üyesi olan muhtarlar her mahallenin güncel sorunlarını meclis üyelerinden daha iyi bilmektedirler. İktidar, bu muhtarları toplayıp sohbet edeceğine bu muhtarların katıldığı kent konseylerini karar organı haline getirebilir. Bunun önünde bir engel yok. Kaldı ki kent konseyinde belediyenin ve bütün partilerin temsilcileri de bulunmaktadır.
Kent konseylerinin meclis olarak işletilmesi ile beraber halkın doğrudan kent yönetimine katılması ve yönetmeyi öğrenmesi sağlanacaktır. Bu şekilde kendi lehine kararların çıkarılmasında ve kendilerinden toplanan gelirlerin harcanmasında doğrudan söz sahibi olacaktır.
